Tá ið ørnin vil læra ungarnar at flúgva, so kastar hon onkuntíð ungarnar av berginum og eggjar teir at flúgva, tí teir duga at flúgva bara við at breiða veingirnar út. Men sær hon, at tað ikki eydnast teimum at fanga flogið, so skjýtur hon seg niðurundir teir, so at teir verða loftaðir av veingjabreiði hennara!